سروده های آدم
در آن چشم ها، غرق حيراني ام
و در خاطرات تو زندانيم
دلم در هواي شما مي تپد
خبر داري از عشق پنهاني ام
غريبم در اين عصر بي شور عشق
گرفتار شب هاي ظلماني ام
اسير خيال حضور توام
رها كن ، ز چاه پريشاني ام
دلت را غزل كن برايم بخوان
به دنبال آواي انساني ام
ببين لحظه لحظه صدا مي كنم
تو را در غزل هاي باراني ام
*ادم
شبيه رشته عهد شما گسسته شدم
هزار پاره ، شبيه دل شكسته شدم
غرور غرش شيرم كه در گلو ماندم
نشاط شعله رقصم ، كه پاي بسته شدم
خيال پر زدنم ، مي برد به قله عشق
هنوز عقابم اگر، بال و پر شكسته شدم
دلم پر است ، ز شوق زدن به درياها
اگر چه كشتي پير به گل نشسته شدم
شراب ناب غزل كرده ام هوس امشب
از اين خمار سياه سكوت خسته شدم
*ادم
قطره را سوداي دريا سوي دريا مي كشاند
عشق ليلي پاي مجنون را به صحرا مي كشاند
ذره چون بي تاب مهر روي ماه آسمان ست
خويش را تا خرمن خورشيد بالا مي كشاند
شعله هاي لاله دشت افروز شد ، پروانه ها را
دل به ياد شمع سوي دشت و صحرا مي كشاند
اي رخت آيينه دار چشمه عشق و محبت
تشنگي ما را به بوي آب آنجا مي كشاند
#ادم
چشم تو رنگ پرچم داعش
لب تو رنگ پرچم چين است
خطر جنگ در نگاه تو هست
جنگ تو صلح ، شيرين است
(ادم)
کویر تشنه لبخندم ، آب می خواهم
خمار چشمه چشمم، شراب می خواهم
امید جرعه دیدار ، نیست با بختم
خیال روی تو را، چون سراب می خواهم
نشسته ام چو سیاهی به کنج عزلت خود
و از نگاه شما ، آفتاب می خواهم
شب جدایی و، چشمم در انتظار به ماه
برای دیدن تو، قرص خواب می خواهم
نگفتمت که بیایی به قاب چشمانم
زچشم های توعکسی، به قاب می خواهم
شبیه شمع ، به پروانگی قبولم کن
بسوز بال و پرم را ، عذاب می خواهم
بگو به قاصد قهرت، سری به ما بزند
هزار گریه نوشتم ، جواب می خواهم
نخورد تیر دعایم ، به بال های اجابت
تفنگ خالی عشقم ، خشاب می خواهم
#ادم
با برق نگاه ، ماه را معنا كن
پايان شب سياه را معنا كن
چون آه،تو را كشيده ام تا دم صبح
بخيز و بيا و آه را معنا كن
(ادم)
تصنيف عشقم, زخمه اي بر پرده شورم
آواز شوقم ، همنواي تار و تنبورم
اينجا ميان ظلمت تنهايي خاموش
در جستجوي جرعه اي از چشمه نورم
مشتاق مهماني سيب سرخ عصيانم
در آرزوي ديدن حواي مغرورم
چشمان زيباي تو ذات دل بري دارد
من هم اگر دل داده ام، جان تو مجبورم
سرگشته مي رفتم ، ميان نااميدي ها
گرماي لبخند شما شد آتش طورم
قلبم شبيه ماهي و تو مثل دريايي
يك گوشه دل جا بده، از خود نكن دورم
(ادم)
بدون تو بودن ، مگر مي شود
مگر روزها بي تو سر مي شود
به تو سر سپردم ، به اصرار دل
ولي ، آخرش دردسر مي شود
همه وعده هاي تو، در سررسيد
حواله به روز دگر مي شود
تو قصد سفر مي كني و دلم
به دنبال تو در به در مي شود
دلم چون گل ست و تو باغ گلي
جدا از تو پژمرده تر مي شود
پر و بال سيمرغ عاشق تويي
بدون تو بي بال و پر مي شود
زدي آتشم ، تا گلستان شوم
چرا شعله هي بيشتر مي شود
اميد همه زندگي ام تويي
نكن نا اميدم ، اگر مي شود
(ادم)
هميشه بر سر عهدي ، مرام يعني تو
تجسم ادبي ، احترام يعني تو
سلامت همه عالم به لطف ديدن توست
دواي هر غم و دردي ، سلام يعني تو
اگربه لطف درآيي، نزول رحمت محضي
وگر به قهر و غضب ، انتقام يعني تو
تو مي رسي و زبان مي شود پر از تكبير
تو ابتداي نمازي ، قيام يعني تو
به غمزه ، آمده اي تا كني شكار، دلم
همه اسير تو هستيم ، دام يعني تو
نه شور بوسه به لب دارم و نه شوق كنار
خيال روي تو كافيست ، كام يعني تو
ندارم آرزو ، الا كه وقت مرگ كنم
نظر به روي تو ، حسن ختام يعني تو
(ادم)
اگر چه مدعي عشق و عاشقي كم نيست
اثر ز عاشق صادق ولي در عالم نيست
ز طعم عشق ندارد نشان ، كلام كسي
كه ورد روز و شب او ، ترانه غم نيست
به صبر و حوصله شايد به كام خود برسي
ز جام وصل چشيدن ، بدون ماتم نيست
اگر چه پير خرد ، داد حكم توبه مرا
مرا سري ست كه جزپيش پاي تو خم نيست
شبيه عهد شما ، بشكند به آساني
اساس توبه ما نيز سخت و محكم نيست
مرا به عشق بخوان، گرچه راه پرخطراست
هرآن كجا كه نه عشق است،عافيت هم نيست
درون سينه دلي پر ز عشق مي خواهد
هر آنچه روي دو پا مي رود كه آدم نيست
(ادم)
بايد بگيرم دست بي پروايي ام را
با تو بسازم ، عالم رويايي ام را
چشمانت اقيانوس بي پايان عشق است
غرق نگاهت كن دل دريايي ام را
اين روزها را بي تو با خود مي نشينم
با گريه قسمت مي كنم تنهايي ام را
با سرخوشي خاطرات با تو بودن
مي كنم آرام اين دل غوغايي ام را
اي خنده ات ، تفسير شاد زندگاني
تدبير كن اين درد بي معنايي ام را
*ادم
شبیه بخت خود از روزگار خسته شدم
از این همه شب و روز انتظار خسته شدم
شبیه آینه بودم ، زلال تر از آب
از این غبار بدون سوار خسته شدم
همیشه فصل خزان است سال زندگی ام
بدون غنچهء لبخندت ای بهار ! خسته شدم
کدام تپه مرا می برد به قله عشق
ز بس کشیده ام این بار دار خسته شدم
رسید صبح پریدن ، بیا بهانه بس است
که از نشستن بر این حصار خسته شدم
*ادم
